Melancholie en de oneindige droefheid

De geur van afgevallen populierenbladeren is echt mijn madeleinekoekje, dat me terugbrengt naar mijn jonge jaren. Er stond toen op heel veel plaatsen rijen canadapopulieren, cultivars, aangeplant omdat die vrij snel groot worden, recht zijn en zacht hout hebben dat geschikt was voor de luciferindustrie. Het lijkt me dat afgevallen bladeren van andere bomen toch niet diezelfde geur verspreiden. Al zijn het niet de mooiste bomen misschien, ik zou ze toch missen om die reden.

De herfst is op zich al een seizoen van neergang, van herinneringen aan toen de blaadjes nog groen en fris waren. Het belooft geen vol groen bladerdak zoals de lente dat belooft, geen warme dagen vol vogelgekwetter, maar lege kruinen en stilte doorbroken door krassende kraaien.

Dus laat me in dit jaargetijde door een tapijt van bruine populierenbladeren waden, terwijl ik mijn jas toch maar dichtrits want het wordt al wat frisser, en ik denk gegarandeerd terug aan toen ik nog een jong, klein blaadje was. Melancholie heet dat, geloof ik.

Herman

De Dochter – 10 jaar – is met een vriendje naar huis gekomen. Herman. Herman moet hier 10 dagen blijven.Wat meer is, hij rekent dan nog op haar om hem eten te geven ook. Op de vierde dag was ze het al beu. Herman is nu mijn vriendje geworden… Binnen enkele dagen gaan we hem bakken en opeten.

Voor er iemand de politie belt: Herman is een vriendschapskoek, een soort van new age (of old age?)-kettingbrief, maar dan in de vorm van zuurdesem zoals die ook gebruikt kan worden om brood te bakken. Als hij voldoende bijgekomen is, kan je hem verdelen in porties en andere mensen mee (on)gelukkig maken.

Dus nu zit er hier een Herman te bubbelen in een kommetje.

Benieuwd hoe hij gaat smaken…

Verkiezingsaffiches

Toen ik klein was, betekende “twee” op de speelplaats toch “efkes wachten!”? Moeten al die mannen en vrouwen op de affiches even naar toilet of zo?

Kuikentijd!

Elke keer opnieuw zeg ik dat ik er niet meer aan begin, maar ach, ze zijn toch zo schattig, meneer… Drie weken geleden waren ze er weer eens aan begonnen, en direct jaloers op elkaar. Twaalf eieren, één nest, twee kippen. En geen millimeter wijken voor elkaar. Vrouwen…

Nu, drie weken later en enkele eitjes minder – af en toe vond ik er één uit het nest gegooid – zijn er vijf kuikens uitgekipt.

Die heb ik alvast apart gezet in een ren met één van de kloekjes. In de vijf overblijvende eitjes hoor ik geen beweging, maar je weet maar nooit… Daar mag de andere kloek nog even op verder broeden.

En nu begint het weer; laten loslopen gaat niet of de kraaien zijn er mee weg. Als de andere kippen ze al niet doodpikken. Dus apart in een ren zetten, apart drinken en eten geven, afdekken tegen wind en regen, in het slechtste geval sterven er nog een paar… Die die overblijven, blijken dan steevast hanen te zijn, die ik alsnog zal moeten slachten.

Maar kom, die zachte, gele donsbolletjes, is er nu iets schattiger?

Kiekjes van kiekjes

The leader of the gang. Zijn vader was een Cochinkriel, terwijl de moeder vermoedelijk een poulet de ferme was. Tussen zijn voorouders zat er waarschijnlijk ook een kogelvis; hij kan zich opblazen tot 2x zijn gewone grootte. Zijn broer werd wegens gewelddadigheden tegen Dochter en Echtgenote van de autoriteiten standrechterlijk geëxecuteerd, waarna hij het commando overnam. Houdt met strenge hand zijn vrouwschappen in het gareel, maar blijft met zijn activiteiten voorlopig onder de radar van de autoriteiten.

Het liefje van de baas. Cochinkriel, kruising tussen kip en bolleke wol. Ergens onder de fluffyness zitten een paar pootjes. Ziet er pluizig en lief uit, maar schijn bedriegt; ze is na de haan de tweede in rang. Schrikt er niet voor terug om kippen die dubbel zo groot zijn op hun plaats te zetten. Waarschijnlijk intussen ook wel de oudste, met minstens een vijftal jaar op de teller.

Is twee jaar geleden met Pasen eerder toevallig in de bende beland. Ras onbekend. Werd opgevoed door de autoriteiten. Haan weet daardoor niet goed of hij haar wel kan vertrouwen. Kwijt zich nochtans nog steeds vlijtig van haar taak.

Tweede en laatste Cochinkriel; sloor van de wei. Alhoewel reeds even respectabel in leeftijd als het liefje van de Baas, heeft ze niets te zeggen. In rang komt ze nog na de drinkbak. Als de pluizenbol wil broeden, kan deze het vergeten.

De gezusters Karamazov. Nog maar onlangs vrijgelaten uit een strafkamp waar ze dwangarb-ei-d moesten verrichten. Hebben diezelfde taak nu opnieuw opgenomen, maar dan vrijwillig. Moeten hun rang nog verdienen, maar hebben elkaar om op terug te vallen.

Nieuwste aanwinst van vandaag: 2 Leghornen. De ene droomde van een carriere als renkoekoek, terwijl de andere nog in een waspoederreclame (“witter dan wit”) heeft meegespeeld. Voorlopig hebben ze het nog zwaar te verduren van de Baas. “Gelukkig” kunnen ze zich door hun ranke gestalte door spleten wurmen waar de Baas niet kan komen. Blijven in het lange gras ook muisstil liggen als een fazant.

Dakgeboomte

Nieuwe stap in de inrichting van de tuin. Vooraan vier solitaire sierperen (Pyrus calleryana ‘Chanticleer’), aan de zijkant vier sierperen in leivorm, en achteraan 8 amberbomen in dakvorm (Liquidambar styraciflua) om een overschaduwd plekje te maken. Vóór en na naast elkaar:

Eerst bouwen we een huis met veel vensters om veel licht binnen te krijgen, en vervolgens zetten we er bomen rond om toch wat minder zon binnen te laten…

Garantie

Deze morgen in de krant: Test-Aankoop wil de garantieperiode op producten optrekken van twee naar vijf jaar. Toestellen gingen vroeger namelijk lang mee, terwijl ze tegenwoordig soms verdacht snel verslijten… Ook Groen stelt voor om sancties te heffen op producenten die ‘geplande veroudering’ toepassen, volgens de krant.

“Eindelijk!”, was mijn eerste reactie. Vreselijk vind ik dat. Dingen maken en bewust iets inbouwen zodat de bruikbaarheid maar tijdelijk is. Maar… als ze dat van die ‘geplande veroudering’ alleen maar te weten gekomen zijn door klokkenluiders, hoe gaan ze dan sancties kunnen opleggen? Of is het… verkiezingstalk?

De wereld is om zeep

 

Urbanus heeft het jaren geleden al voorspeld.

Foto van onze haag deze voormiddag, 14 maart 2014:

Foto van de tuin op 12 maart 2013:

Zoek de verschillen!

De aftrap is gegeven!

Met het goede weer in het voorbije weekend zijn we in gang geschoten in de tuin. De siergrassen zijn gesnoeid, het kruidenhoekje is ontdaan van kruid en aangevuld met dille, rozemarijn en dragon, de aardbeiveldjes liggen er weer proper bij…

Er stond zelfs nog een kleine rode kool in de tuin, net genoeg voor een portie voor de diepvries. Ook de resterende prei is intussen ingevroren geraakt, zodat ik dat stukje al kon omspitten. 

De mosterd- en phaceliaplantjes zijn deze winter niet vervroren geraakt, en de mosterd begint alweer te bloeien. Daar heb ik dus eerst maar eens met de grasmaaier over gebrommerd…

De kipjes hebben mij de hele dag gezelschap gehouden. Soms moest ik ze wegduwen om het onkruid te kunnen uittrekken.

Nu nog verder omspitten…

Knetter

Alle lichten uit, stoofje aan. Nu nog het traag tikken van een grandfather clock en ik zou me zo in het huis van mijn grootouders wanen…

Paddentrek

De paddentrek is op gang geschoten, zeiden ze gisterenavond op het nieuws. Ik heb deze morgen al een kikker helpen oversteken… ’t Was wel gewoon op onze oprit, maar kom. Dat zijn details.

Uit de kast

’t Wordt tijd om het te bekennen. ’t Is bijna lente of het voelt toch zo aan met de temperaturen van tegenwoordig, dus straks is het niet meer relevant. Dit is nu al de tweede winter op rij dat ik… een hoed opzet! Ik, een relatief jonge mens nog!

Ik ben overstag gegaan op de kerstmarkt in Leuven, eind 2012. Een Stetson, een vilten deukhoed. Waarschijnlijk past dat bij mij zoals een tang op een varken, maar ’t is wel praktisch in de winter. Goed tegen de regen (tenzij in een echte hoosbui), het houdt je net als een muts toch wel warm, maar het drukt je kapsel niet plat,…

Krakelingen

Vandaag was het in Geraardsbergen Krakelingen. Alom bekend van het levende visje dat zoals de traditie het voorschrijft, door de burgemeester moet worden opgedronken met een beker wijn. Eer je opkomt voor de verkiezingen in Geraardsbergen, denk je beter twee keer na…

Al eeuwenlang wordt er op het topje van Geraardsbergen op de laatste zondag van februari ’s avonds een stropop aangestoken om de winter te verjagen. In de omliggende dorpen wordt het vuur dan overgenomen.

Het begint met een stoet door de stad, die zoveel eeuwen geschiedenis van de stad moet uitbeelden. Na een goede dertig jaar ben ik nog eens gaan kijken, om te zien of de geschiedenis ondertussen niet veranderd is. Toen nog een kind/tiener (‘k weet al niet goed meer wanneer het was), nu zelf met Zoon en Dochter.

Eerst komen er drie sinterklazen, die feitelijk druïden zijn.

Daarachter volgde een stuk in het thema van dit jaar, het jaar 1914 en het begin van de Eerste Wereldoorlog.

En vervolgens komt de ene groep mensen ‘in historische klederdracht’ na de andere…

Ik had een boekje met uitleg, zodat ik kon volgen, maar Zoon vond er maar weinig aan. Beetje weinig spektakel voor hem. Er waren wel een paar vaandelzwaaiers op muziek, en een jongleur met vuur, en een mini-zwaardgevechtje.

Dochter was gelukkig want er reden nogal wat paardjes mee in de stoet…

Maar, eind goed al goed; er stond een kraampje met suikerspinnen. Als hij maar kan snoepen…

Moord en doodslag

’t Is gebeurd, zou Erik Van Looy gezegd hebben. De haan is dood. Eigenhandig geslacht, gepluimd en ontdaan van ingewanden. Voor het eerst in mijn leven, dat laatste.

De haan had recentelijk een negatieve evaluatie gekregen na onhebbelijk gedrag ten aanzien van Echtgenote en Dochter. Aangezien hij haan-voor-het-leven was, kon ik hem moeilijk terugzetten in rang; tot kip degraderen of zo. Dus was het kop eraf. Ik kon het beestje trouwens zó opnemen; met mij had hij geen problemen en ik niet met hem…

De tweede stap, het ontpluimen, is ook niet moeilijk. Al genoeg moeten doen als kleine(re) jongen. Maar dan, de inhoud eruithalen, dat was nieuw… Hoe begin je daar aan he. Maar kom, eind goed al goed (voor mij toch, niet voor hem): alles is er uit geraakt, en haantje hangt in de kelder in afwachting van het versnijden en invriezen. Missie geslaagd!

Nu, hij heeft nog een broer lopen in de kippenwei. Die was tot nu toe tweede in rang, en bijgevolg minder dominant. De kans bestaat nu natuurlijk dat hij de vacature die zijn broer nalaat, ambieert. Ik laat het kapblok alvast staan, als subtiele hint.

Boekenvoer

Bijna het einde van het jaar; tijd voor lijstjes! (Alsof het ooit geen tijd is voor lijstjes…)

Goodreads stuurde mij een mailtje om te zeggen dat ze een lijstje klaarhadden met de boeken die ik in 2013 gelezen heb. Daarmee kan je mij lokken natuurlijk.

Blijkt dat de oogst niet zo heel groot is. Niet verwonderlijk; ik ben maar vanaf mei lid geworden van Goodreads, en de tijd om te lezen is serieus minder dan pakweg 20 jaar geleden, toen ik boeken verslond. Mijn leesplekken en -tijd is tegenwoordig grotendeels beperkt tot de trein en het toilet (soms tot wanhoop van mijn vrouw). En op mijn verschillende leesplekken lees ik ook nog eens verschillende boeken, zodat het soms maanden kan duren eer een boek uit is…